ســــآربــــآלּ

(برگرفته از کتاب آثار اعتقاد به امام زمان(عج) ار دکتر هادی قندهاری انتشارات منیر)

شرط قبول اعمال

آن هنگام که خدا ابلیس را به سجده ی آدم امر کرد، ابلیس تکبر نموده از خدا خواست که او را از این فرمان معاف داشته در عوض، عبادتی کند که هیچکس خدا را آنگونه عبادت نکرده باشد! خداوند در پاسخ او فرمود: عبادت آن است که من فرمان می دهم نه آنکه تو میخواهی یعنی عبادت، اطاعت فرمان خدا است، و تنها سجده رفتن و تضرع نمودن عبادت نیست. نماز و دعا به شرطی عبادت است که در اطاعت از فرمان خدا باشد.

امام صادق(ع) فرمودند:

به خدا قسم اگر ابلیس پس از نافرمانی و تکبر از اطاعت دستور خدا، به مقدار عمر دنیا بر خدا سجده می کرد، برای او سودی نمی داشت و خدا از او نمی پذیرفت، مگر اینکه او طبق فرمان خدا بر آدم سجده می کرد. وضعیت این امتی که بعد از پیامبرش(ص) نافرمانی کرده و گمراه شده است نیز چنین است. بعد از ترک گفتن پیشوایی که پیامبر(ص) برای آنها منصوب کرد، خداوند هرگز عملی از آنها را نمی پذیرد و نیکیهای آنها را بالا نمی برد، مگر اینکه از آن جهتی که خدا امر کرده است بیایند و امامی را که خدا به ولایتش امر کرده اطاعت کنند و از بابی که خدا و رسول برای آنها گشوده اند وارد شوند.«وسائل جلد1 باب29 ح5»

امام باقر یا امام صادق(ع) فرمودند:

خاندانی در بنی اسرائیل بودند که در پی چهل روز عبادت، هرچه از خدا طلب می کردند، خداوند به آنها مرحمت می فرمود. یکی از آنان به عبادتی چهل روزه پرداخت ولی دعای او پذیرفته نشد. به نزد حضرت عیسی شکایت کرد. حضرت عیسی(ع) تطهیر نموده نماز خواند.آنگاه به درگاه حق دعا کرد. وحی آمد:

ای عیسی او از غیر دری که باید بیاید به نزد من آمد، او مرا خواند. اما در دلش نسبت به تو تردید داشت. پس اگر(با این حال، آنقدر) مرا بخواند که گردنش قطع شده انگشتانش جدا شود، دعایش را اجابت نخواهم کرد.

حضرت عیس از او پرسید: آیا تو به نبوت من شک داری؟ او اعتراف کرد و از حضرت عیسی تقاضا کرد که برای او دعا کند تا خدا تردید قبلی او را برطرف سازد، عیسی(ع) دعا نموده، خدا توبه او را پذیرفت و دعای او مستجاب شد.«کافی 2/400 ح9-مشابه آن در بحار 13/355 ح53 در عصر حضرت موسی(ع)»

رسول خدا(ص) نیز در خطبه ی غدیریه فرمودند:

ای مردم، خدای بزرگ دینش را با امامت علی کامل کرد، پس کسانیکه امامت او و جانشینان او از فرزندان من که تا قیامت و حضور در برابر حق می آیند را نپذیرند، اعمالشان در دنیا و آخرت نابود شده در آتش جاودانه خواهند بود.«احتجاج 1/76»

این مطلب، تعجبی ندارد، زیرا خداوند، قبول زحمات بیست و سه ساله ی پیامبر در ایام نبوت را نیز به ابلاغ ولایت امیر المومنین(ع) مشروط کرده فرمود:

اگر وظیفه ی خود در ابلاغ ولایت علی را انجام ندهی، رسالت خود را انجام نداده ای!«سوره ی مائده 67»

و در جای دیگر می فرماید:

اعمال کسانیکه به خدا کافر شدند، به خاکستری می ماند که در روز طوفانی با تندبادی شدید، از بین رفته، از کوشش خویش بهره ای نبرند.«سوره ی ابراهیم 18»

در روایت حضرت باقر(ع)، منکرین ولایت اهل بیت(ع) مصداق این آیه معرفی شده اند.«کافی 1/183 و 184 ح8»

لذا امام صادق(ع) فرمودند:

برای دشمن ما اهل بیت تفاوتی ندارد، چه روزه گرفته نماز بخواند و یا زنا کرده دزدی کند، او در آتش خواهد بود، او در آتش خواهد بود.«عقاب الاعمال 251 ح18»

در عصر حاضر نیز، آن بابی که هیچ عبادتی جز از طریق ولایت او پذیرفته نیست، وجود مقدس امام زمان(ع) است. در زیارت جامعه، خطاب به این بزرگواران میگوییم:

با ولایت شما است که خداوند عبادات واجب را می پذیرد.

پس کسی که خدا را غیر این باب، بندگی کند، خدا از او نخواهد پذیرفت. امام صادق(ع) در نامه ای به «مفضل بن عمر» مرقوم فرمودند:

کسیکه نماز خوانده،زکات بدهد، حج و عمره بجا آورد ولی معرفت آنکس که خدا خدا اطاعت او را واجب ساخته است نداشته اشد، نه نماز خوانده، نه روزه گرفته، نه زکات داده، نه حج و عمره بجا آورده، نه از جنابت غسل کرده و تطهیر نموده، ونه حرامی را رها کرده و نه حلالی را حلال داشته است. برای او نماز نیست هر چند که رکوع و سجود کند، و برای او زکات و حجی نخواهد بود. تمام این اعمال با شناخت آن فردی انجام می شود که خداوند بزرگ با امر به اطاعت او بر مردم منت نهاده است.«بحار 27/176 و175 ح21»

مضمون روایات فوق در مجامیع حدیثی شیعه آنقدر زیاد است که فقهاء شیعه در آغاز کتب فقهی خویش، بابی تحت عنوان«اِبطالُ العِبادَةِ بِدُونِ وِ لایَةِ الاَئمّة(ع) و اعتَقادِ اِمامَتِهم»گشوده اند، یعنی هر عبادتی که بدون ولایت ائمه و اعتقاد به امامت آنها انجام شده باشد باطل است. محدث بزرگ شیعه، مرحوم شیخ حرّ عاملی باب29 جلد اول از کتاب«وسائل الشیعه» خویش را به این مطلب اختصاص داده و در آن 19 حدیث نقل نمده و محدث نوری در «مستدرک الوسائل»، 66حدیث دیگر به این مجموعه در این موضوع افزوده است.

این قبیل روایات، در کتب اهل سنت نیز نقل شده است. جابر بن عبدالله انصاری از رسول خدا(ص) نقل نموده که فرمودند:

ای علی اگر امت من آنقدر روزه بگیرند که همچون کمان(گوژ پشت) شده و آنقدر نماز بخوانند که چون زه(لاغر) شوند ولی تو را دشمن بدارند، خداوند آنان را در آتش جهنم می افکند.«مناقب ابن شافعی 297 ح340»

نظرات شما عزیزان:

ذبیحی